മുഖങ്ങള് #04 സൈക്കിളിനൊപ്പം!
സദാശിവന് എന്നാണ് ശരിക്കുള്ള പേര്. പക്ഷെ അങ്ങനെ പറഞ്ഞാല് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില് പലര്ക്കും അറിയില്ല. ഞങ്ങള്ക്കൊരു വിളിപ്പേരുണ്ട്. അത് ഞങ്ങള് ഇഷ്ടത്തോടെ വിളിക്കുന്നതാണ്. ഞങ്ങള് നെടുമങ്ങാട്ടുകാര്ക്കുമാത്രം അവകാശപ്പെട്ട വിളിപ്പേരാണ്. അതുകൊണ്ട്തന്നെ പുറം ലോകം അവര് വിളിക്കുന്ന ‘മേസ്തിരി‘ എന്നറിഞ്ഞാല് മതി.
ഞാന് കണ്ടുതുടങ്ങിയ കാലം മുതല് ഈ മേസ്തിരിക്ക് ഒരു എക്സ്ട്രാ അവയവംപോലെ തന്നെ ഈ സൈക്കിള് ഉണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ സൈക്കിള് ഇല്ലാതെ ഒരു ചിത്രമെടുക്കുക എന്നത് എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അസാധ്യവും അപൂര്ണ്ണവുമായ ഒരു ക്ലിക്കായി പോകും. അതിന്റെ ഹാന്റിലില് പിടിക്കാതെ നില്ക്കുക എന്നത് മേസ്തിരിക്കും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമാണ്.
എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് ഞങ്ങടെ വീടിനു മുന്നിലുള്ള കയറ്റം (ഞങ്ങളുടെ ഭാഷയില് ‘തേരി’) സൈക്കിളില് ഇരുന്നു തന്നെ ചവിട്ടികയറുമായിരുന്നു മേസ്തിരി. തിരികെ വരുമ്പോള് ആ ഇറക്കം സൈക്കിളിന്റെ ഹാന്റിലില് ഒരു കൈവിട്ടും ചിലപ്പോള് രണ്ടു കൈവിട്ടും മേസ്തിരി ഞങ്ങളുടെ ആരാധനാ പാത്രമാകും. ഇന്നും ആ പെര്ഫോര്മന്സിനു ഇളക്കമില്ല.
‘റേഡിയോ-കാലഘട്ടത്തില്’ ടെക്നിക്കലി വളരെ അപ്ഡേറ്റഡ് ആയിരുന്നു മേസ്തിരി. വിവിധഭാരതി കിട്ടുന്നില്ലെങ്കില് അതിന്റെകാരണഭൂതമായി സര്ക്യൂട്ട് ബോര്ഡില് ഇരുന്ന് ‘കിറുകിറുക്കണത്’ എന്താണെന്ന് മേസ്തിരിക്ക് അറിയാം. നന്നായി ചൂടാക്കിയാല് സോള്ഡറിങ് അയണ് എന്ന ആയുധത്തെ വെല്ലുന്ന ഉപകരണങ്ങള് മേസ്തിരിയുടെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്നു അന്ന്. എത്ര ബുദ്ധിമുട്ടിയാലും ‘വിവിധഭാരതി‘ യില് നിന്നും പാട്ടുവച്ചിട്ടേ മേസ്തിരിക്ക് വിശ്രമമുണ്ടാകൂ.
എന്തിലും സശയങ്ങള് ചോദിച്ച് സ്വയം അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്യുന്ന സ്വഭാവക്കാരന്. (അതിനു മുന്പ് തന്റെ ‘സ്വയം ശ്രമങ്ങളും‘ പരീക്ഷണങ്ങളും മുഴുവനും നടത്തിയിരിക്കും) അറിവിനോടുള്ള ദാഹമായിട്ടാണ് എനിക്ക് പലതും തോന്നിയിട്ടുള്ളത്.
ഞങ്ങള്ക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവനായ ഈ മനുഷ്യനെ അദ്ദേഹത്തിനു പ്രിയപ്പെട്ട സൈക്കിള് അടക്കം ഞാന് എന്റെ ബ്ലോഗ് ചുമരില് പതിക്കുന്നു, സന്തോഷത്തോടെ!